Osteopathie is een vorm van manuele geneeskunde die gebaseerd is op principes uit de anatomie, embryologie, neurologie en fysiologie. Onderoek en behandeling vinden plaats vanuit een totaalbenadering van de klacht, gericht op het bewegend functioneren van bindweefsel.
Het verschil met andere vormen van therapie, zoals chiropractie of manuele therapie, is dat de osteopaat een holistische kijk heeft op het lichaam.
Het lichaam is een eenheid, dat in zijn totaliteit onderzocht en behandeld dient te worden om op deze manier een oorzaak achter de klachten te vinden. De genoemde systemen zijn daarbij onlosmakelijk met elkaar verbonden en beïnvloeden elkaar continu. Daarom behandeld een osteopaat nooit enkel een gewricht, spier, pees of vlies en er wordt ook niet alleen maar naar de buik of schedel gekeken.
De oorzaak van bewegingsblokkades kan zeer uiteenlopend zijn: een ongeluk, ziekte of operatie, maar ook stress en slechte leefgewoonten.
Osteopathie maakt gebruik van zachte handgrepen en technieken op organen, bloedvaten, schedel en zenuwen, maar ook van manipulaties op gewrichten en specifieke rektechnieken van het bindweefsel, om zo het natuurlijk evenwicht (homeostase) van het lichaam te herstellen.